Ótakmarkašur kęrleikur.

Žegar kęrleikurinn er rįšandi sem višvarandi jįkvęš tilfinning til įhrifa ķ samfélaginu, veršur hann aš framlagi sem eikur sameiginlega vitundar alls mannkyns.

Žetta gerir naušsynlega eftirgjöf į žeirri tślkun aš įstin endurspegli ašeins jįkvęš tengsl, meš žesskonar eftirgjöf veršur kęrleikurinn allt umfašmandi afl ķ aš samstilla lķf mannanna į sameiginlegri vegferš žeirra ķ lķfinu, fremur en sem sérstök tilfinning sem greinir į milli.

Žar sem kęrleikur veršur ekki męldur ķ magni tilfinninga heldur ašeins sem tjįning žess kjarna aš "óveršskuldašir" eru jafnframt elskašir og žannig ekki greint į milli hvers og "eins". Kęrleikurinn sem form į sér žannig tilveru įn žess aš krefjast af "öšrum" aš til móts viš hann sé komiš meš tjįningu eša endurgreišslu.

Kęrleikurinn er óhįšur gęšastöšlum, įn allra fyrirvara, mótsagna eša stóryrša, hann veršur ekki greindur meš lķnuritum hann er ómęlanlegur. Lykillinn aš žvķ  aš elska skilyršislaust er viljinn til aš yfirgefa eyšileggjandi skilyrši śr reynslu fortķšarinnar og hętta aš lķta į skošanir annarra sem óįsęttanlegar.

Meš žvķ aš vera fśs til fyrirgefningar og eftirgjafar eigin skošana veršur til nżtt samhengi, žar sem yfirgefnar eru takmarkandi, undirliggjandi og sjįlfhverfar hugsanir sem hafa oršiš til vegna sjįlf gefinna einkahagsmunum sem ķ blindni sinni hafa hindraš andlega framför.

Meš įsetningi og mešvitund er hęgt aš breyta skynjuninni į valkostunum tveim, gott / slęmt ķ vitundina um "ęskilegt" į móti "óęskilegu" eša jafnvel bara ęskilegt eša minna ęskileg.

Fyrirgefningin į uppsprettu sķna ķ viljanum til aušmżktar, viljanum til aš gefa eftir ķ heiminum og lįta atburšarįsina aš vilja Gušs. Meš žvķ aš afhenda ķ einlęgni beišni til heilags anda um kraftaverk, meš óskinni um aš losna viš skynjanir sjįlfsins um įvinning og žaš hvaš telst opinber sannleikur.

Hugtakiš óskilyrt įst er oftast samhliša endursköpun; tķma, stašar og tilgangs, og žaš er bókstafleg upplifun hugtaksins ķ gegnum notkun sem  umbreytir žvķ ķ sjįlft sig.

Žessi texti er endursögn į texta David R Hawkins, ekki bein žżšing. 

 

Losašu um tök eigingirninnar.  Lįttu af žeirri sjįlfselsku aš žurfa aš hafa į réttu aš standa.  Žegar žś ert ķ mišri deilu, žį spuršu žig:  Hvort vil ég hafa rétt fyrir mér, eša vera hamingjusamur?  Žegar žś velur glašvęru, įstśšlegu og andlegu afstöšuna, veršur žaš smböndum žķnum og įformum til styrktar.  -Wayne Dyer.

 

 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband