Sannir draumar.

Heimurinn sem við upplifum í vöku og draumi, þ.m.t. svefni eru jafn sannur, í báðum tilfellum upplifum við líf okkar.  Munurinn á þessum tveimur tilverustigum er að upplifanirnar verða til vegna næmni mismunandi stöðva hugans, okkar innra sjálfs.  Draumaheimurinn varir einungis jafnlengi og draumurinn á meðan vökuheimurinn á sér síendurtekið framhald í vökuástandi.  Vökuheimurinn missir samt sem áður næmi sitt, á líkan hátt og draumaheimurinn, þegar við deyjum þá verður hann jafn óafturkallanlegur og draumar næturinnar.

Tilverustig draums og vöku ættu því að vera viðurkennd sem jafn sönn.  Það sem við upplifum í vöku er í raun það sem hugur okkar hefur séð fyrir hvort sem það er í eigin dagdraumum, svefni, eða það sem oft er líklegast, þeirri innrætingu sem huga okkar er gefin af umhverfinu, t.d. uppeldi, skóla og fjölmiðlum.  Það er því mikilvægt að gera sér grein fyrir að innræting umhverfisins gengur að miklu leiti út á að hafa áhyggjur af framtíðinni, sektarkennd yfir fortíðinni en gleyma nútíðinni. Draumarnir gefa okkur aftur færi á að sjá okkur sjálf eins og við erum núna og leitast við að upplifa það í hinum efnislega vökuheimi.

Okkur hættir til að trúa því að utanaðkomandi innræting sé hinn raunverulegi heimur og heimurinn sé því utan okkar sjálfra.  Sem börn höfum við upplifað að draumurinn er raunveruleikinn vegna þess að hann býr innra með okkur sjálfum.  Barnið hefur verið á tunglinu þegar það hefur dreymt það og veit hvernig þar er í hjarta sínu, það er ekki fyrr en seinna að það fer að trúa á tálsýnina sem er há himninum og efast um eigin upplifun.  Barnið trúir t.d. ekki á karlinn í tunglinu vegna þess að því hefur verð innrætt að þar sé hann, barnið veit að karlinn býr í tunglinu þar til því er sagt að vera ekki að þessu bulli, þannig er ímyndunarafl draumanna á að engu gert og það sem á eftir kemur er kallað innræting til upplýsingar.　

Draumurinn er því sá hluti sannleikans sem við þurfum mest á að halda til að þekkja okkur sjálf og til að upplifa okkur sem heilbrigðar manneskjur í vöku þessa heims. Tálsýnin er einungis utan okkar sjálfs í vökuheiminum þegar við trúum ekki á eigin drauma.  Draumurinn er því svipaður ást við fyrstu sín, hjartað hefur gert sér mynd af því hvernig hún lítur út og þegar manneskjan birtist veistu að þetta er hún, það er ekki fyrr en seinna sem það kemur í ljós hvort er um tálsýn að ræða.   Mynd hjartans, sú mynd sem þú hefur búið til innra með þér er eftir sem áður jafn sönn.

Jesú sagði;  Lukas. 17.20-21. "Guðs ríki kemur ekki þannig, að á því beri.  Ekki munu menn segja:  Sjá, þar er það, eða hér er það, því Guðs ríki er innra með yður."